De Caraïben
Tapas komt van het woord "de tapeo", wat betekent dat je het moet eten, ook al sta je. De gebruikelijke inhoud is olijven, kaas, vleeswaren, vis, worstjes, kool en aardappelen. Het woord "tapas" geeft ook aan dat de porties tapas gestapeld zijn. Andere stapels worden 'refitas' genoemd, wat betekent dat er iets in zit dat hot is.
In het begin werden tapas waarschijnlijk gemaakt van het overgebleven brood en andere maaltijden van de dag. Dus een 'refita' kan verwijzen naar iets als overgebleven voedsel dat niet in papier was gewikkeld. De eerste tapa was waarschijnlijk een mand met eten die op tafel werd gezet om te eten terwijl mensen wachtten tot het diner werd geserveerd.
De traditie is duidelijk over de Atlantische Oceaan overgebracht naar de Verenigde Staten met zijn scala aan verschillende culturen en voedselsmaken. Dus hoe is het ontstaan in Spanje en waarom is het zo populair in de VS? Het antwoord is simpel. Tapas waren een hoofdvoedsel voor de Spaanse kolonisten in de Nieuwe Wereld, met name in Florida, vanwege het warme klimaat in Florida.
In de begindagen van de Europese vestiging beïnvloedden het constante contact met de indianen, de brandende zon en de zoute zee het Spaanse gehemelte tot in de perfectie. al in de jaren 1500 werden sombrero's (de rode strepen op Ramaica) en andere gerechten die door de Spanjaarden werden meegebracht, opgenomen in de Spaanse keuken.
De 16e eeuw bracht de varkenslende en de 'bananenuitzondering'. De banaan werd via de Caraïben, West-Indië, Brazilië en Suriname naar Europa gebracht. De banaan werd een populair hoofdvoedsel en stond bekend onder de naam 'ehyouforsale', wat goederen betekent die je nodig hebt om je honger te stillen. De Spanjaarden noemden het 'Banaan'. Niemand weet zeker wanneer het woord banaan in de Spaanse taal terecht is gekomen, maar we weten wel dat de Portugese nonnen die de missie hadden ondernomen om de mazelen te genezen, samen met de monniken in de Portugese kerk, de plant zijn naam gaven.
Terwijl de adel het leven schonk aan thee, koffie en chocolade, bleken de meer extravagante recepten te zijn en de roep om exotische maaltijden, beschreven door Tony Jackman in zijn boek over Spanje, riep nieuwe termen op om de nieuwe ingrediënten te beschrijven.
Marco Polo de Italiaanse reiziger ontdekte de Portugese markt in de 15e eeuw en bracht thee, koffie, amandelen, suiker en wijn mee. Het warme welkom uit Amerika veranderde de traditionele Spaanse menu's in iets exotisch.
De Caribische eilanden boden de stimulerende punch en de geneugten van lekker eten vanaf de 16e eeuw. De Nederlandse handelaar die in 1610 arriveerde, ontdekte ook de geneugten van chocolade (niet de Nederlandse cacao) en later koffie.
De meeste van deze exotische recepten hadden exotische namen… waardoor het gewone volk zich ermee kon identificeren. Zo kreeg Cortes het woord voor chocolade in het Spaans. Anderen zijn genoemd naar de regio waarin ze zijn gemaakt, waaronder Arenal, Costache, Raw, desks, Menorca en minca.
De Caraïben zelf hadden een overvloed aan tropisch fruit, dat ze meebrachten naar Spanje. De fruitbomen hadden enige tijd nodig om te groeien en dus konden ze pas in de 18e eeuw naar de Oude Wereld worden geëxporteerd. De inboorlingen van het Caribisch gebied dronken hun vruchtensappen in plaats van het suikerrietsap van Noord-Amerika.
Interessant is dat de Caribische eilanden Europese kolonisatie vermeden en onafhankelijk bleven tot de komst van de Spanjaarden.
Waarom heeft het Caribisch gebied het overleefd?
Er zijn veel factoren die bijdragen aan de veerkracht van het Caribisch gebied en waarom de rest van de wereld de Caribische tradities en gebruiken grotendeels over het hoofd heeft gezien.
De eerste is dat de eilanden zich in een van de meest vruchtbare gebieden ter wereld bevinden en dat er dus altijd eersteklas gewassen beschikbaar zijn.
De tweede is dat ze ver van de kust liggen, wat het gebruik van kunstmest en pesticiden ontmoedigt.
De derde is dat het klimaat en de zouten uit de zee de levensstijl, cultuur en keuken van het Caribisch gebied beïnvloeden. De immigranten uit het Oosten, China, India, Afrika en Zuid-Amerika introduceerden de kruiden en lokale gerechten die de unieke keuken van de Caraïben en ook de kleurrijke geschiedenis hebben gevormd.
Alsof het Caribisch gebied nog niet genoeg was, had elk van de eilanden ook hun eigen inheemse planten, dieren en gewassen. Het eiland Jamaica is bijvoorbeeld de grootste producent van suikerriet, mango's, kokosnoten, bosbessen en het nationale gerecht is zoutvis. De andere eilanden zoals Puerto Rico, Dominicaanse Republiek en Trinidad hebben ook hun eigen unieke culturen en tradities.
De gewone
Ana Maria Valentine – Herinner je je haar nog? – is het hoofdingrediënt inglyce boekforel (graad 1), maar dit is gemakkelijk te zien aan de overvloed aan recepten die momenteel in de schappen liggen. Haar "verheerlijking" van limoen en knoflook is gewild in bijna al haar recepten.